1.2 Günümüzde Bilimsel Yayınlar

Wikipedia, bilimsel iletişimi “araştırmaların ve diğer akademik makalelerin oluşturulduğu, kalitelerinin belirlendiği, bilim dünyasına dağıtıldığı ve gelecekte kullanmak için saklandığı sistem” olarak tanımlamaktadır. Bu sistem, hem hakemlerin incelemesinden sonra dergilerde yayımlama gibi resmi iletim yollarını hem de elektronik posta listesi yazışmaları gibi gayri resmi iletim yollarını kapsamaktadır.

Görsel 43

Mevcut bilimsel iletişim yaklaşımının yol açtığı zorluklar, yukarıdaki grafikte gösterilmiştir. Bu grafik, bilimsel araştırma sonuçlarını geliştirmek ve iletmek için günümüzde uygulanan süreci genel olarak açıklamaktadır. Sürecin birinci adımında bilim insanları, akademisyenler ve araştırma kurumları, çeşitli araştırmalar yapmak için fon ararlar. Bu fonlar genelde kamu kaynaklarından (örneğin Amerika Birleşik Devletleri’nde ulusal sağlık kurumları) temin edilir, bunların yanı sıra çeşitli hayır kurumları (örneğin Bill ve Melinda Gates Vakfı) bazı alanlarda araştırmalara büyük fonlar sağlamaktadır.

Araştırmacılar fon bulduktan sonra deneyler yapar ve veri toplar. Araştırmacılar elde ettikleri sonuçları çoğunlukla akademik makale halinde yazar ve yayımlanması için bilimsel bir dergiye gönderir. Dergiler aldıkları makaleleri hakem değerlendirmesine gönderir yani ilgili alanda uzman başka kişiler, söz konusu makaleleri okur, inceler ve genelde yorum yapar.

Hakem incelemesinden geçen makalelerin bazılarının dergide yayımlanmasına karar verilir. Dergi yönetimi, yazara makalesinin kabul edildiğini bildirir ve yazardan telif hakkını dergiye devretmesini talep eder (veya yazarla münhasır yayın sözleşmesi imzalar). Yazar bu koşulları kabul ederse telif hakkı uyarınca sahip olduğu münhasır hakları dergiye devretmiş olur. Bu durumda telif hakkı sahibi artık yazar değil, dergi olur ve bu nedenle dergi, yasanın telif hakkı sahibine verdiği çok sayıda hakkı kullanarak makaleye erişimi ve kullanımı kısıtlayabilir.

Bu durumda dergiler bilimsel araştırmaların yasal hak sahipleri oldukları için üniversitelerin kütüphanelerine, araştırma kurumlarına ve kamuya o araştırmalara erişim lisansı verme yetkisine sahiptir ve genelde bunun için yüksek ücret talep ederler. Böylece bir döngüye girilir: Akademisyenlerin genelde kamu kaynaklarını kullanarak hazırladıkları bilimsel veya akademik makalelere erişim hakkı, kâr amacı güden yayıncılar tarafından satılır.

Yayın ambargo süresi (yayıncının münhasır yayın haklarına sahip olduğu süre, genelde 6 ay veya 1 yıl) sona erdikten sonra kamu kaynaklarıyla finanse edilen bilimsel araştırma makalelerinin çoğuna erişim kısıtlı kalır, makaleler kurumların arşivlerine uygun şekilde konulmuş ise kullanıcıların bunları sadece okumasına izin verilir. Sonuçta kamu, yine kamu fonlarıyla oluşturulmuş bu bilimsel makalelere sınırlı ölçüde erişebilir ve makaleler akademide de tam potansiyeline ulaşamaz.

Araştırmaların çoğu kamu fonlarıyla finanse edilmektedir. Her yıl, yüz milyarlarca dolar ayrılmaktadır ve tüm araştırmacıların büyük bir bölümü devlet üniversitelerinde çalışmaktadır.

Araştırmacılar karşılığında gelir beklemeksizin bulgularını yayımlamaktadır. Diğer yazarların tersine araştırmacılar, eserlerini ücretsiz olarak yayıncılara vermektedir, amaçları ürettikleri bilgiyi paylaşmaktır. Hakem görevi üstlenen araştırmacılar, birbirlerinin eserlerini ücretsiz incelemektedir.

Makaleler yayımlandıktan sonra onlara katkıda bulunan kişiler (örneğin araştırmaları destekleyen vergi mükellefleri ve kurumlar), makalelere erişmek için ücret ödemek zorunda kalmaktadır. Araştırma halkın yararına yapılmaktadır fakat maliyetini ödeyen halka sunulmamaktadır. © 2007-2017 SPARC, lisans CC BY.

Dergilerin fiyatları giderek artmakta ve kütüphanelerin bütçelerini aşmaktadır bu nedenle üniversitelerin kütüphaneleri zor kararlar vermek durumunda kalmakta genelde aboneliklerini iptal etmekte veya bütçenin diğer kalemlerini kısmaktadır. Araştırma Kütüphaneleri Derneği’ne göre üye kütüphanelerin ortalama abonelik maliyeti 1989-2003 döneminde %315 artmıştır. Dergi fiyatlarında ortalama artış 2003’ten bu yana yavaşlamıştır fakat yılda yaklaşık %9 oranda artmaya devam etmektedir.