Bölüm 5: Eğitmenler İçin Creative Commons
1.1 Önce Buradan Başlayın
Açık eğitim, doğru kullanıldığı takdirde dünyadaki herkesin ücretsiz, etkin, açık öğrenim materyallerine sıfır marjinal maliyetle ulaşabilmesine yardımcı olan bir fikirdir. Aynı zamanda birtakım içerik, uygulama, politika ve topluluktan oluşan bir kümedir. Tarihte ilk defa, dünyanın dört bir yanındaki eğitmenler, yüksek kaliteli ve etkin öğrenim malzemeleri oluşturabilmekte ve öğrenmek isteyen herkesle paylaşabilmektedir. Öğrenmedeki bu dönüşümün anahtarı Açık Eğitim Kaynakları’dır. AEK, hiçbir maliyet olmaksızın toplumun özgürce kullanması, paylaşması ve üstüne ekleyerek yeniden üretmesi için yasal izinlerle paylaşılan eğitim malzemeleridir.
AEK şu sebeplerden ötürü mümkündür:
- Eğitim kaynakları, (çoğunlukla) dijital olarak üretilmekte olup [1] dijital kaynaklar, sıfıra yakın maliyetlerle saklanabilmekte, kopyalanabilmekte ve dağıtılabilmektedir;
- İnternet, toplumun dijital içerik paylaşımını kolaylaştırmıştır ve
- Creative Commons lisansları, eğitim kaynaklarının telif haklarını muhafaza ederken bu kaynakları kanuna uygun bir şekilde dünya ile paylaşmayı kolaylaştırmakta ve yasal kılmaktadır.
Dünya ile neredeyse sıfır maliyet [2] ile etkin eğitim malzemeleri paylaşabildiğimizden çoğu insan, halk eğitimini destekleyen eğitmenlerin ve hükümetlerin bu konuda ahlaki ve etik bir yükümlülüğünün bulunduğunu savunmaktadır. Bu görüş, eğitimin temelinde bilgi ve fikir paylaşımı olduğu önermesine dayanmaktadır. Creative Commons, AEK’nin akademik derslerde kullanılan pahalı ve özel içeriğin bir çoğunun yerini alacağına inanmaktadır. Bu modele geçiş, eğitim içeriğinin kalitesinden ödün vermeden daha adil ekonomik fırsatlar ve sosyal faydalar oluşturacaktır.
- Çoğu AEK dijital olarak “doğmaktadır” yine de AEK, dijital ve basılı formatlarda öğrencilere sunulabilmektedir. Tabii ki dijital AEK'nin paylaşılması, değiştirilmesi ve yeniden dağıtılması kolaydır ancak bir şeyin dijital olması AEK olduğu anlamına gelmez. ↵
- Birçok ülkede (çoğu AB üyesi ülke gibi) maliyet bir problem olmakla birlikte kısıtlayıcı telif hakları ve daraltılmış adil kullanım / adil tasarruf hakları, yeni öğretim yöntemlerini sınırlayabilmektedir. ↵
